Het einde van rusthuizen zonder euthanasie?

Het rusthuis Thomas Home, gelegen in British Columbia, Canada, opende in 2010 zijn deuren voor de zorg voor patiënten aan het eind van hun leven. Vandaag de dag riskeert het zijn jaarlijkse subsidie van 750.000 dollar te verliezen omdat het zijn inwoners niet de mogelijkheid biedt tot euthanasie of hulp bij zelfdoding. Deze sanctie zou hem dwingen te sluiten, ook al heeft hij slechts tien bedden en ligt hij op een steenworp afstand van één van de grootste ziekenhuizen in de stad van de Delta, waar euthanasie wel degelijk wordt beoefend.

Het tehuis herhaalde afgelopen november dat "het nemen van maatregelen om een einde te maken aan het leven van een patiënt" in strijd is met de filosofie van de instelling en dat patiënten die toch geëuthanaseerd willen worden, worden naar andere instellingen die dit gebaar aanbieden, overgebracht. De regionale gezondheidsdienst, Freaser Health, die bijna de helft van de middelen van het huis levert, waarschuwde de instelling dat het zou gesanctioneerd kunnen worden als het zijn beleid niet wijzigde.

Om het standpunt van de instelling te verdedigen, baseerde de president van de instelling, Angelina Ireland, zich op het handvest en zei: "Ons doel is het vervullen van onze missie. Dat wil zeggen: patiënten en hun naasten helpen om de laatste dagen van hun leven rustig, comfortabel en zo volledig mogelijk te leven”.

Bezorgd over de gewetensvrijheid van beroeps gezondheidszorg, herinnerde het parlementslid Tamara Jansen eraan dat “de Wereldgezondheidsorganisatie evenals verscheidene Canadese palliatieve zorgorganisaties overeenkomen dat de euthanasie en de palliatieve zorg afzonderlijke praktijken zijn”. Ze deed een beroep op de minister van Gezondheid en Freaser Health en zei dat ze "zeer teleurgesteld was dat de regering dreigt het Irene Thomas Home te sluiten tenzij het medische team bereid is om zijn diepe persoonlijke overtuigingen te verraden door het beëindigen van het leven van patiënten te aanvaarden".

In België staat het Parlement op het punt om een wettekst te stemmen die alle gezondheidsinstellingen zou verplichten de praktijk van euthanasie te accepteren, zodra een arts - zelfs van buiten de instelling - bereid zou zijn dit te doen. Men kan alleen maar bezorgd zijn over de gevolgen die een dergelijke maatregel voor de gewetensvrijheid van de verzorgingsgemeenschappen zou hebben en ook over de veroorzaakte schade aan het Belgische institutionele pluralisme in zake gezondheid...

Voor meer informatie, zie het IEB-dossier : " De vrijheid van de zorginstellingen ten opzichte van de toepassing van euthanasie"