“Pijn verzachten maar niet doden": de Franse Assemblée Nationale neemt het wetsvoorstel inzake euthanasie niet aan.

Op 8 april hebben Franse parlementsleden gedebatteerd over een wetsvoorstel om euthanasie uit het strafrecht te halen. Het voorstel, dat is ingediend door een parlementaire oppositiegroep (Libertés et Territoires),  heeft volgens de opstellers tot doel "het recht op een vrij en zelfgekozen levenseinde" te verlenen, door een arts toe te staan een patiënt, die erom vraagt en die aan de voorwaarden van de wet voldoet, te helpen om dood te gaan.

Als in het voorstel sprake is van "actieve hulp bij sterven", dan gaat het er inderdaad om dat de arts op grond van artikel 1 een dodelijke stof toedient die bestaat uit en bedoeld is om een einde te maken aan het leven van de betrokkene. 

Het wetsvoorstel maakt ook deel uit van een parlementair offensief dat bestaat uit verschillende wetsvoorstellen die elk tot doel hebben euthanasie in Frankrijk uit het strafrecht te halen, terwijl de huidige gezondheidscrisis de noodzaak aantoont van een sterkere medisch-sociale ondersteuning van kwetsbare personen en patiënten aan het einde van hun leven.

Rekening houdend met de aanhoudende tekortkomingen in de verstrekking van palliatieve zorg in Frankrijk, heeft de Franse minister van Volksgezondheid, Olivier Véran, in het kader van het parlementaire debat benadrukt dat in Frankrijk de realiteit van de begeleiding van het levenseinde moet worden geëvalueerd alvorens een wijziging van het wettelijk kader op dit gebied te overwegen – in het bijzonder wanneer het erom gaat artsen te vragen om mee te helpen aan de dood van patiënten.

Laten we eraan herinneren dat de Franse wet vandaag, via de wet Claeys-Leonetti van 2016, aan de patiënt het recht garandeert om elke behandeling te weigeren die hij of zij ongeschikt acht, maar  anderzijds de toediening van diepe en continue palliatieve sedatie toestaat aan patiënten aan het einde van hun leven van wie de pijn te groot en ongevoelig is voor conventionele palliatieve zorg. 

Ondanks de huidige gezondheidscontext en het herhaalde verzet van de betrokken zorgverleners - zowel de Orde van Geneesheren als de Franse Vereniging voor Begeleiding en Palliatieve Zorg (SFAP) - wilde een groot aantal afgevaardigden van de Nationale Assemblee versneld over deze tekst stemmen. Door de indiening van enkele duizende amendementen hebben vijf afgevaardigden van de fractie "Les Républicains" ervoor gezorgd dat er toch een kort parlementair debat over het wetsontwerp kon plaatsvinden, rekening houdend met de antropologische omwenteling die dit zou teweegbrengen. Na een debat van enkele uren kon er dan uiteindelijk niet over het voorstel worden gestemd. 

Op donderdag 8 april, vóór de opening van de debatten in de Assemblée, had de beweging "Relieving but not killing" de gelegenheid gekregen om burgers en politieke besluitvormers bewust te maken van het belang van passende steun en bescherming voor de meest kwetsbare mensen in onze samenleving, of zij nu gehandicapt zijn of aan het einde van hun leven staan, zonder dat de dood als oplossing wordt gepresenteerd. 

Philippe Pozzo di Borgo, een zakenman, verlamd  aan de vier ledematen, die de inspiratiebron vormde voor de film “Intouchables”, en die tevens beschermheer is van “Relieving but not Killing” (“Pijn verlichten maar niet doden”), deed een plechtige oproep aan de leden van het Europees Parlement: "Vernietig  onze levens niet, want wat ook onze afhankelijkheid is, als mindervaliden, onze waardigheid is en blijft intact".