Euthanasie in Canada, een antwoord op de sociale en economische kwetsbaarheid ?

Volgens een onderzoek in de provincie Ontario, Canada, hebben de meeste mensen die tussen juni 2016 en oktober 2018 zijn geëuthanaseerd, geen bijzondere sociale of economische kwetsbaarheid ervaren. Integendeel, ze waren jonger en hadden gemiddeld een hoger inkomen dan degenen die in die provincie op natuurlijke wijze zijn gestorven. Deze bevinding komt overeen met de observatie van de schrijver Wesley J. Smith in de National Review - "Assisted Suicide and White Privilege" dat Latijns-Amerikaanse en Afro-Amerikaanse patiënten zelden kiezen voor geassisteerde zelfmoord in vergelijking met blanke patiënten met goede financiële omstandigheden (87% van de geassisteerde zelfmoorden). Ook geeft het onderzoek aan dat in Zwitserland de mensen die om hulp bij zelfdoding vroegen gemiddeld genomen rijker en beter opgeleid waren dan de overledene in zijn geheel.

De Ontario studie toonde ook aan dat het merendeel van de euthanasiepatiënten leed aan kanker (64,4%), gevolgd door neurodegeneratieve (11,9%), cardiovasculaire (8,5%) en respiratoire (7,5%) ziekten. De meesten meldden zowel fysiek (99,5%) als psychisch (96,4%) lijden voorafgaand aan de procedure. Opgemerkt moet worden dat in 74,4% van de gevallen de betrokken personen palliatieve zorg ontvingen op het moment dat zij een aanvraag voor euthanasie indienden. Er moet echter worden opgemerkt dat noch de palliatieve zorg, noch het psychiatrisch consult (gericht op het beoordelen van de beslissingsbevoegdheid van de patiënt) verplicht is in Canada voor patiënten die om euthanasie vragen.

Het jaarverslag over euthanasie in Canada geeft aan dat in 2019 5.631 mensen in Canada om euthanasie hebben verzocht, wat neerkomt op 2,0% van alle sterfgevallen. Ten opzichte van 2018 is dit een stijging van 26,1%. Een van de meest genoemde redenen is het verlies van autonomie of het verlies van het vermogen om zinvolle activiteiten in het leven te ontplooien.

Opgemerkt moet worden dat sommige palliatieve zorgverleners in Canada euthanasie als een belangrijk onderdeel van hun klinische praktijk beschouwen. Dit roept vragen op over de kwaliteit van de palliatieve zorg die op deze manier wordt begrepen, en over hoe een bepaalde cultuur van euthanasie de verbetering van de palliatieve zorg in het ziekenhuis kan belemmeren. Het blijft essentieel om patiënten bewust te maken van de andere middelen die de geneeskunde ter beschikking staan om hun lijden te verlichten (zie EIB-Dossier).

Laten we, afgezien van de fysieke pijn, erkennen dat psychologisch lijden de persoon sterk tekent, vooral wanneer het gepaard gaat met een verlies aan autonomie. Het onvermogen om het leven te hervatten zoals het vroeger was, is moeilijk te accepteren, net als het feit dat men om hulp moet vragen en zich moet laten helpen. Dit zijn in toenemende mate doorslaggevende redenen om euthanasie te vragen.

Ter informatie:

In juni 2016 is euthanasie in Canada legaal geworden. Volgens de wet moet de betrokkene ten minste 18 jaar oud en geestelijk in staat zijn, een opzettelijk verzoek indienen voor "medisch begeleid sterven" die niet het gevolg is van druk of invloed van buitenaf, geïnformeerde toestemming geven en een ernstig en onomkeerbaar gezondheidsprobleem hebben. De aanvrager moet met name lijden aan een ernstige ziekte, aandoening of handicap, zich in een vergevorderde staat van achteruitgang bevinden die niet meer ongedaan kan worden gemaakt, ondraaglijk lichamelijk of geestelijk lijden hebben dat wordt veroorzaakt door de ziekte, aandoening of achteruitgang van het vermogen en dat niet kan worden verzacht onder omstandigheden die voor de aanvrager aanvaardbaar zijn. Het is echter niet nodig om een levensbedreigende ziekte te hebben of terminaal ziek te zijn om in aanmerking te komen voor een "medisch begeleide dood".